شاید آن روز که سهراب نوشت:
تاشقایق هست زندگی باید کرد،
خبری از دل پر درد گل یاس نداشت،
باید این طور نوشت :
چه شقایق باشد چه گل پیچک ویاس ،
جای یک گل خالی است،
تانیاید مهدی ………
زندگی دشوار است.
باز آدینه ای آمد ولی مهدی (عج)کجاست ؟
یک نفرمی گفت مهدی درکربلاست،
روبه سوی کربلا کردم که فریائش زنم ،
باز هم با ندبه هی از هجر مولا دم زنم ،
آمد از سویی ندایی ای اهل انتظار ،
اندکی دیگر صبوری می رسددیدار یار.
(اللهم عجل لولیک الفرج)
مولای من!وقت آمدنت دیر شد بیا/این دل در انتظار توپیر شد بیا/
گفتی که پاک کن دلت را از هرچه غیر ماست/این دل به احترام تو تطهیر شد بیا /
در دفترم به یاد تو نرگس کشیده ام /نرگس هم از فراق تو دلگیر شد بیا/
(یا صاحب الزمان ادرکنی )
خدای خوب من!زندگی به سختی اش می ارزد،اگر تو در انتهای هرقصه ایستاده باشی……)
.
.
.
خدازمین را مدور آفرید تا به انسان بگوید:همان لحظه ای که تصور می کنی به آخر دنیا رسیده ای
درست درنقطه آغاز هستی….)
هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه های هر شبش راتاسحر؟
اوکه ارباب تمام عالم است
من بمیرم،سر به زانوی غم است
شیعیان !مهدی غریب وبی کس است
جان مولا معصیت دیگر بس است
شیعیان بس نیست غفلت هایمان؟
دیدن تنهایی مولایمان ؟
ماعبیدوعبد دنیاگشته ایم
غافل از دین ودنیاگشته ایم ….. (خداکند که بیایی)